Routing Protokolleri

Ahmet Batman tarafından yazılmıştır.



[TR] Routing Protokolleri

Merhaba arkadaşlar ben Ahmet. Sizlere routing protokolleri nelerdir, hangi durumlarda hangilerini kullanmalıyız ve bu protokolleri nasıl kullanırız gibi durumlardan bahsedeceğim.

Günümüzde ağ kavramının büyüyerek devam etmesi, bir çok protokolü de beraberinde getirmiştir. Ağlar da veri iletimi yapılırken, verinin hangi yoldan gitmesinin daha uygun olacağını, hangisinin daha kullanışlı ve yönetilebilir olduğu önem taşımaktadır. Routing protokolleri de veri iletimi yaparken cihazların ve ağ topolojilerinin hakkında bilgi alarak routing (yönlendirme) yapmaktadır.

Temel olarak routing protokollerini üç ana başlık altında inceleyebiliriz;

• Distance Vector Protokelleri : Bu protokol, her cihazın ve komşu cihazlarının mesafelerini ve yönlerini hesaplayarak, ağdaki en iyi yolu bulmasını sağlar. Örnek vermek gerekirse RIP (Routing Information Protocol) bu kategoriye girmektedir.

• Link-State Protokelleri : Bu protokol, ağdaki tüm topolojinin haritasını çıkararak detaylı bir harita oluşturmaktadır. Cihazlar ağdaki tüm cihazların durumunu ve bağlantılarını paylaşarak en iyi yolu hesaplar. Bu protokole örnek vermek istersek de OSPF’i (Open Shortest Path First) örnek verebiliriz.

• Hybrid Protokelleri : Bu protokol ise, distance vector ve link-state özelliklerini bir araya getirmektedir. Örnek vermek gerekirse EIGRP’i (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) örnek verebiliriz.

Routing protokollerini ana başlık altında işlediğimize göre bu protokolleri ayrı ayrı neymiş buna bakalım.

• RIP (Routing Information Protocol) : RIP, aynı RIP protokolünü kullanan komşu router’lar arasında ağdaki mevcut durumu belirlemek için bilgi paylaşımı yapmayı sağlar. Her bir router, komşu router’ların hedeflere olan uzaklığını (Metrik) düzenli olarak yayınlar. Bu protokol vector algoritmasını kullanır. Algoritma, komşu router’lar arasında gelen mesafeleri (hop olarak adlandırılır ve 15 hop’u destekler 16’da hata verir) ve hedeflere olan uzaklığı tahmin eder ve bu da routing tablosunu oluşturmaya yardım eder. Güncellemeleri belirli aralıklar da göndererek tabloyu güncel tutar. Ağdaki değişikliklerin tespit edilmesi (Konverjans Süresi) konusunda RIP bazı sınırlamalara sahip olduğundan, karmaşık ağlarda diğer protokoller tercih edilmektedir. Bu protokolün RIP 2 versiyonundan farklarından birisi ise v2 ‘nin yönlendirme tablosunu güncellerken subnet mask bilgilerini de vermektedir. Konfigürasyonu ise şöyledir;

• V1;

• V2;

OSPF (Open Shortes Path First) : OSPF ise genellikle büyük ölçekli ağlarda kullanılan bir yönlendirme protokolüdür. OSPF iç ağlarda kullanılır ve farklı yönlendiriciler arasında en iyi rota seçimini yapmak ve IP paketlerini doğru bir şekilde iletmek için, ağdaki en kısa yol ilkesine bağlı olarak yönlendirme yapmaktadır. Ayrıca her yönlendirici tarafından bilinen mevcut ağ topolojisinin bir görüntüsünü oluşturmaktadır. Yönlendirici bu bilgilere göre en iyi rotayı oluşturmaktadır. Link-state olduğu için güncel, kesin ve ağın güvenilir bir şekilde yönlendirilmesini sağlar. Ağda oluşan değişiklikleri algılayıp, bu değişiklikleri hızlı bir şekilde diğer yönlendiricilere ileterek ağın güncel kalmasını sağlar. Hop kısıtlaması yoktur. Routerle birbirlerine Point-to-Point bağlıdırlar. OSPF protokolü ağda bir değişiklik olup olmadığını anlamak için her 10 saniye de bir Hello paketi göndermektedir.

IGRP: Cisco tarafından geliştirilen iç ağ yönlendirme olan IGRP, büyük ve kurumsal ağlar için tasarlanmıştır. Daha sonraki yıllar daha gelişmiş ve yaygın protokollerle yer değişmiştir. Bunların başında EIGRP gelmektedir. IGRP otomatik bir şekilde ağ güncelleme yetisine sahiptir. Bu sayede ağa yeni bir cihaz gelirse ya da mevcut cihazlar da bir değişiklik meydana gelirse, IGRP bunu algılayıp tekrar uygun bir yönlendirme yapar. Ayrıca dengeleme özelliğine sahiptir. Ağdaki trafik yükünü eşit bir şekilde paylaştırmaktadır. Böylece ağ daha verimli çalışmaktadır. Protokol yalnızca Cisco cihazlar için tasarlandığı için, yalnızca bu cihazlar arasında çalışmakta ve 90 saniyede bir broadcast adresinden yayın yaparak update etmektedir. Konfigürasyonu ;



EIGRP : Açılımı (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), cisco tarafından geliştirilen ve iç ağlarda kullanılan bir yönlendirme protokolüdür. Büyük ve karmaşık ağlarda kullanılmak üzere tasarlanmıştır ve önceki sürümlerine göre daha fazla yenilik sunar. Bu protokol bir Distance Vector protokolüdür. Yönlendirme kararları, yönlendiriciye komşu yönlendiricilerden aldığı mesajlarla hesaplanır. Ayrıca VLSM (Variable Length Subnet Masking) ve CIDR (Classless Inter-Domain Routing) IP adresleme yöntemleri kullanmaktadır. Hızlı konveranj süresini sahip olan EIGRP ağdaki değişikliklere hızlı adapte olmaktadır. Ağda yolun kesilmesi durumlarında yedekli yollara sahip olduğu için, bağlantının başka yollardan devam etmesini sağlamakla beraber ağda herhangi bir değişiklik olduğunda, sistem yöneticisinin müdahalesinin gereği olmadan topolojinin güncellemesini sağlar. Önemli olarak bu protokol yalnızca cisco cihazlar da çalışmaktadır.

• Aynı şekilde yönlendirme yapılacak diğer router’lar da yapılandırıldıktan sonra ping ve “show ip route” ile yönlendirme bilgileri kontrol edilebilmektedir.

IS-IS : Açılımı (Intermediate System to Intermediate System ) olan içerik yönlendirme protokolüdür ve genellikle OSI (Açık sistemler arası) referans modeline dayanır. Genellikle büyük ölçekli IP ağlarının yönlendirmek için kullanılan bir protokoldür. Ayrıca birçok ağda yönlendirme bilgilerini paylaşmak için kullanılır. Genellike OSI modelinin ikinci katmanı olan veri bağı katmanında çalışmaktadır. Bu bilgileri de kullanarak komşu cihazlar arasında yönlendirme bilgilerini değiştirir. Her bir yönlendirici veya geçit (Intermediate system – IS ) tarafından çalışmaktadır. Bu cihazların ağ topolojisi hakkında bilgiyi birbirleriyle paylaşır. Bu sayede ise en iyi yönlendirme yollarını belirtir. Tasarlanma amacı genellikle OSI protokolü olsa da IP yönlendirmesi için de kullanılmaktadır.

BGP ( Border Gateway Protocol ) : Büyük ölçekli IP ağlarında kullanılan bir dış ağ yönlendirme protokolüdür. BGP, farklı otonom sistemler ( AS – Autonomous Systems ) arasında yönlendirme bilgilerini değiştirmek için kullanılır. Ağ trafiğini en iyi yol üzerinden yönlendirmek için tasarlanmıştır. Esnek yapıya sahip olan bu yapı, ağ yöneticilerini hangi yolların kullanılması gerektiğini ve hangi AS’lerle ilişkilerin kurulacağını belirleyebilir. Bu ağdaki trafik mühendisliğini ve yedekli yolların oluşmasını sağlar. Yönlendirme yapılırken AS’lerin sıralı listelerini içerir ve hangi AS’lerin geçilmesi gerektiğini bildirir. İki temel sürümü olan BGP, BGP-4 ve BGP-4+’dır. temel farkları ise BGP-4+’de IPv6 desteği de bulunmaktadır. İnternetin temel yönlendirme protokolü olan BGP, İnternet servis sağlayıcıları (ISP) ve büyük kuruluşlar, bu protokolü kullanarak kendi AS’lerini yönetmektedirler.

Peki nedir otonom sistemler; BGP, ağları ve segmentlerini gruplayan otonom sistemler arasında yönlendirme bilgileri alışverişi yapar. Her bir AS, kendi yönlendirme politikalarını belirler ve bu politikaları diğer AS’lere iletilir.

Adım adım temel bir BGP konfigürasyonu yapmak istersek ;

Router “a” :

1 – BGP sürecini başlatma ve AS numarası belirleme



2 – Komşu tanımlama ve uzak AS numarası belirleme



3 – Network bilgisi tanımlama ve yönlendirme



———————————————————————————————————————–

Aynı adımları Router “b” için de gerçekleştireceğiz.

1 – BGP sürecini başlatma ve AS numarası belirleme



2 – Komşu tanımlama ve uzak AS numarası belirleme



3 – Network bilgisi tanımlama ve yönlendirme







Yukarıdaki BGP yapılandırması temel bir yapılandırmadır. Normal yapılandırmalar da karmaşıklık ve politikalar olabilmektedir.

Okuduğunuz için teşekkür ederim. Faydalı olabilmesi dileğiyle.